Πολλές είναι οι φορές που οι άνθρωποι τείνουν να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους γύρω τους. Μια σύγκριση που αναπόφευκτα τους ωθεί στη στεναχώρια, το άγχος και τη ζήλεια. Παρόμοια συμπεριφορά εμφανίζουν και πολλοί γονείς που συνηθίζουν να συγκρίνουν το παιδί τους με άλλα παιδιά, συμμαθητές, φίλους, ξαδέρφια, αδέρφια.
Αν και εσύ το κάνεις νομίζοντας πως με αυτόν τον τρόπο το παιδί θα κινητοποιηθεί, στην πραγματικότητα του κάνεις κακό. «Η Δέσποινα πήρε καλύτερους βαθμούς από σένα», «Η αδερφή σου με ακούει, εσύ θα με τρελάνεις», «Ο Γιώργος διαβάζει πολλά βιβλία, το ίδιο έπρεπε να κάνεις και εσύ», «Στην Κατερίνα όλοι οι καθηγητές στην τάξη λένε καλά λόγια, εσύ μόνο στεναχώριες μας δίνεις». Με τέτοιες κουβέντες η αυτοπεποίθησή του πηγαίνει στον πάτο και η ανασφάλεια κυριαρχεί. Εμφανή μπορεί να είναι και τα συναισθήματα μίσους και εχθρότητας προς το παιδί «πρότυπο», που έρχονται αυτόματα στην επιφάνεια. Έτσι, το παιδί σου αισθάνεται ότι δεν είσαι εκεί για να το στηρίξεις και να το βοηθήσεις σε οτιδήποτε προκύψει.
Άφησε στην άκρη τις συγκρίσεις!
Εστίασε στις ικανότητες του παιδιού σου. Υπενθύμισέ του τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητάς του. Μην μπαίνεις στη διαδικασία να κοιτάς τι κάνουν τα άλλα παιδιά. Προσπάθησε να είσαι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο δικό σου παιδί για να συζητάς μαζί του ότι το προβληματίζει. Δώσε του κίνητρα για να ξεκινήσει. Εσύ είσαι αυτός που μπορεί να το βοηθήσει να εξελιχθεί. Κάνε το να νιώσει την αγάπη και τη ζεστασιά και μη μετατρέπεις το σπίτι σε “πεδίο μάχης” συνεχούς σύγκρισης. Μείνει κοντά στο παιδί, όχι απέναντί του.
Γιατί όλα αυτά θα το σημαδέψουν για μια ζωή…
Γράφει η Στελίνα Αντουλινάκη, Ψυχολόγος, MSc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου